فرش بهارستان یا بهار خسرو یا بهار کسری ,بزرگترین فرش زربافت دوره ساسانیان بود.

این فرش ایرانی را برای خسرو انوشیروان بافته بودند که آن را تا زمان یزدگرد سوم آخرین

پادشاه ساسانی در مواقعی خاص در تالار بزرگ کاخ تیسفون می گستردند.

ابعاد این فرش را 30 در 30 متر گزارش کرده اند.دربافت این فرش از انواع نخ های مرغوب پشم و ابریشم سیم و زر و

گوهرهای گوناگون استفاده شده و نقشه آن تصویر باغی بوده است درفصل بهار با درختان و گلهای رنگارنگ و آب نماها و

جوی های آب و پرندگان زیبا و مرغابی نشسته بر کناره های جوی ,

برگها غنچه ها,گلها و میوه ها و ساقه درختان از زر و سیم و سنگهای قیمتی چون زمرد,یاقوت سرخ و کبود و زرد,

خاک زمین با طلای زرد و داخل آب نماها با سنگ های بلورین و سنگریزه ته جوی ها با مروارید بافته و تزیین شده بود.

بر پایه منابع چهار گونه فرش موجود بود که هریک فصلی

از سال را نشان می دادند و این فرش فرش زمستانی بود.در زمستان که رفتن به باغ ممکن نبود

مجلس شادی و جشن های پادشاهی را بر روی این فرش برپا می کردند و با دیدن آن خود را درفصل بهار می پنداشتند.

برخی با توجه به بزرگی بهار کسری و جواهرنشان بودن آن احتمال داده اند که از چند قطعه متصل به هم تشکیل می شده است.

در زمان حمله اعراب به ایران وپس از آنکه ایران را غارت کردند این فرش را تکه تکه کرده و در بازار فروختند و اثری از آن باقی نماند.